مطالعه اثرات توپوگرافی بر زنده مانی ویتیور گراس در حوزه آبخیز کچیک

در دهه های اخیر توسعه روز افزون فرسایش خاک در اثر تخریب پوشش گیاهی، گسترش پروژه های حفاظت خاک را در اکثر مناطق ایران اجتناب ­ ناپذیر ساخته است. استفاده از پوشش گیاهی به عنوان یک ابزار مهندسی­زیستی برای کنترل فرسایش و رسوب عامل مناسبی می باشد . وتیورگراس ( chrysopogon zizanioides ) گیاه چندمنظوره­ای است که به عنوان یک ابزار مهندسی ­ زیستی و نیز جهت تعلیف دام استفاده می شود و در اراضی لسی مناطق نیمه­استپی شرق استان گلستان می تواند نقش مهمی در تعلیف دام و کنترل فرسایش ایفا نماید. مطالعه اثرات عوامل اکولوژیک بر زنده مانی این گیاه، برای افزایش احتمال موفقیت کشت وسیع آن ضروری می باشد. لذا اثرات توپوگرافی بر زنده مانی وتیور گراس و برخی خصوصیات گیاهی آن در سه ارتفاع، دو شیب و دو جهت متفاوت در حوزه آبخیز کچیک مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم­افزار spss نسخه 18 و از طریق آنالیز واریانس فاکتوریال و آزمون t انجام شد. بنابر نتایج به دست آمده، توپوگرافی بر میزان زنده­مانی قلمه های این گیاه در حوزه آبخیز کچیک تاثیری ندارد. نتایج نشانگر آن است که از بین عوامل توپوگرافیک، عامل ارتفاع از سطح دریا اثر معنی داری بر میانگین ارتفاع، محیط تاج و طول ریشه پایه های وتیورگراس دارد (05/0> p )، در حالیکه سایر عوامل توپوگرافیک بر میانگین خصوصیات گیاهی اندازه گیری شده، اثر معنی­داری ندارند (05/0< p ).